Inleiding
Goede morgen allemaal op deze maandagochtend 24 november 2025. Ik begin maar weer eens met een toepasselijk liedje bij het onderwerp van de ‘kennisparel’ van vandaag: https://www.youtube.com/watch?v=URHpaozLrJw&list=RDURHpaozLrJw&start_radio=1 Tja dat is ook een mening (1312). Vandaag een systematisch overzicht over de verschillende modules en praktijken die gedurende de politieopleiding worden gebruikt om geweldsgebruik door de politie te reguleren of te verbeteren. In totaal zijn 78 studies geïncludeerd om de effectiviteit van deze politietrainingen te beoordelen.
Politiemedewerkers mogen geweld gebruiken als de situatie daarom vraagt. Vaak komen zij ook in situaties terecht waar het van ze verwacht wordt om op te treden. Als agenten geweld gebruiken, is het uitgangspunt om het lichtst mogelijke middel kiezen; met zo weinig mogelijk letsel en met maximale aandacht voor de veiligheid van betrokkenen en politiemensen. Na jaren van toename lijkt het aantal geweldsaanwendingen door de politie te stabiliseren. In 2024 kwamen politieambtenaren bij ruim drie miljoen incidenten ter plaatse. In 36.151 gevallen werd daarbij geweld toegepast.
Ter vergelijking: in 2023 gebeurde dat 35.989 keer. In minder dan één procent (0,74 procent) van alle meldingen waarbij de politie ter plaatse kwam, werd geweld gebruikt. De inzet van het vuurwapen daalde ten opzichte van eerdere jaren: https://www.politie.nl/nieuws/2025/mei/13/00-geweldsgebruik-door-politie-lijkt-te-stabiliseren.html Agenten zijn bevoegd én getraind om geweld te gebruiken als de situatie dat vereist. Daarbij geldt dat zij niet meer geweld mogen gebruiken dan noodzakelijk is.
Geweldsaanwending door de politie bij de uitoefening van haar taak is sinds jaar en dag een terugkerend thema in het maatschappelijke debat. Het geweldsmonopolie en de bevoegdheid van de politie om geweld te gebruiken tijdens de uitoefening van haar taak is onderhevig aan discussie. Geweld is daarbij een riskant machtsmiddel. Geweld lost geen problemen op, het breekt eerder vertrouwen in de overheid af dan dat het dat opbouwt, het vervreemdt individuen en groepen van de overheid. Geweld blijft het machtsmiddel van de onmacht. Maar soms moet geweld in bepaalde omstandigheden simpelweg gebruikt worden. Over de politietraining om geweld te gebruiken gaat bijgesloten ‘kennisparel’. Welke zijn de meest effectieve en veelbelovende praktijken in de politieopleiding om betere prestaties op het gebied van geweldsgebruik te bevorderen?
Bron
Eleuterio-da-Rocha, Joe & Bruno Strapasson (November2025). Police Use of Force Training: Integrative Review of Quantitative Studies. Manchester: University of Manchester & Knowledge Futures, 28 pp. https://www.crimrxiv.com/pub/cwfafd2r/release/1
Summary
This integrative review of the literature included 78 studies and aimed at identifying the most promising practices on police training to enhance performance on use of force (UoF). Several types of interventions and delivery methods encompassing all levels of force (verbalization/de-escalation, less-lethal force and lethal force) were analyzed. We assessed the quality of the evidence, grouped by training types and outcomes. Results suggest that the use of stimuli equivalent to those expected in real policing and its environment may enhance the effectiveness of training.
In the study, simulations (video- or real-life-based), training with biofeedback, range shooting, martial arts training, and imagery training were among the practices that yielded the most favorable results. Splitting the target behavior in smaller units for training purposes and the use of periodic simulated tests may also enhance learning. We indicated some directions for future developments on police training research.
This study presented an integrative literature review aimed at identifying promising practices in police training to promote better performance in the use of force. The results indicated that using stimuli similar to those found in the police work environment yielded promising outcomes. The use of periodic simulated assessments likewise seems to contribute to learning. Most research focuses on how tactics and techniques are carried out, with little attention to threat recognition, decision-making, or when to stop using force. This limits understanding of whether training improves the full use-of-force process or only specific parts.
Advancing knowledge on this topic depends on both the scientific literacy of police officers and the methodologically rigorous testing of new initiatives. Detailed descriptions of the training procedures used are essential for identifying variables of interest. Open science practices can also contribute to the advancement of knowledge.
Afsluitend
Geweld het uiterste middel om situaties te de-escaleren. Soms is dat niet voldoende en moet een agent in een fractie van een seconde beslissen om geweld in te zetten. Een geweldsmiddel kan ook de-escalerend werken. Dreigen met een stroomstootwapen is vaak al genoeg om de situatie onder controle te krijgen. De meeste van deze geweldsaanwendingen vonden in 2024 plaats tijdens het onder controle brengen van een verdachte. Het toepassen van fysiek geweld gebeurde 23.912 keer.
Het is mooi dat in Nederland jaarlijks inzicht wordt gegeven hoe geweld wordt toegepast onder meer om de geweldsbevoegdheid aan de samenleving te verantwoorden. Zoals eerder vermeld die jaarcijfers zijn hier te vinden: https://www.politie.nl/onderwerpen/politiegeweld.html Hopelijk draagt bijgesloten ‘kennisparel’ bij aan een effectieve training om geweldsaanwending door de politie te reduceren. De beschikbare meest recente kennis is er in ieder geval.
Ten slotte, afgelopen donderdag was ik bij de verdediging van het proefschrift door Tim Verlaan: https://nscr.nl/medewerker/tim-verlaan-msc/#onderzoeksgebieden Zijn proefschrift is naar mijn mening niet alleen waardevol, maar ook voor een ieder die zich bezig houdt met op evidentie gebaseerde politiezorg een must read: https://research.vu.nl/en/publications/re-evaluating-reactive-policing-a-minority-report/ De kernuitkomst van het proefschrift is wat mij betreft verrassend. Verlaan onderzocht in zijn proefschrift de effecten van proactief politiewerk in Amsterdam en kwam tot de conclusie dat meer zichtbare politie niet vanzelfsprekend leidt tot minder criminaliteit of meer vertrouwen in de politie. Zijn onderzoek pleit voor een herziening van reactief politiewerk. Verlaan stelt: “Een kansrijkere strategie voor politieleiders die hun informatiepositie willen versterken en het vertrouwen van het publiek willen vergroten, ligt mogelijk niet in méér zichtbaar patrouilleren, maar in het consequent en snel opvolgen van meldingen van criminaliteit’’. Neem er kennis van zou ik zeggen.