Inleiding
Goede morgen beste mensen, het is vandaag maandag 4 augustus 2025. Een brandnieuwe maand, dus nieuwe kansen en hopelijk vers werkplezier. Ik begin met een optimistisch liedje in deze wat hectische tijd: https://www.youtube.com/watch?v=wRMrAQuccEo&list=RDwRMrAQuccEo&start_radio=1 De ‘kennisparel’ van vandaag betreft een recent systematisch overzicht rond het politieconcept van problem oriented policing (POP). In Nederland wordt POP ook wel probleem-gerichte politiezorg genoemd. Omdat probleemgerichte politiezorg een methode betreft voor het analyseren en oplossen van criminaliteitsproblemen, kan deze in principe goed worden toegepast in combinatie met andere overkoepelende politiestrategieën zoals de gebied gebonden politiezorg.
Het betreft een concept waarin de verschillende stappen worden beschreven, die gevolgd moeten worden bij een probleemgerichte werkwijze. Dit model wordt ook wel SARA genoemd, een acroniem voor Scanning Analysis Response Assessment. De eerste stap, Scanning, staat voor het ontdekken van de belangrijkste chronische veiligheidsproblemen. De volgende stap, Analysis, staat voor een verdiepende analyse van achtergronden en oorzaken van het specifieke probleem. De derde stap, Response, geeft de uitvoering van een afgestemde combinatie van preventieve, strafrechtelijke en bestuurlijke maatregelen door samenwerkende partners weer. De laatste stap, Assessment, houdt een effectmeting in, waarbij wordt nagegaan of de uitgevoerde maatregelen effect hebben gehad. Indien dit niet het geval blijkt, dan is het de bedoeling dat de hele cyclus opnieuw wordt doorlopen net zolang totdat het veiligheidsprobleem is opgelost.
Bijgesloten ‘kennisparel’ geeft een oordeel over de effectiviteit van POP bij het verminderen van de betrokkenheid van kinderen en jongeren bij criminaliteit en geweld. POP is een strategische aanpak die de onderliggende oorzaken van criminaliteit in specifieke gebieden identificeert en aanpakt, met behulp van probleemoplossingsmethoden in plaats van uitsluitend traditionele handhaving. Het is dus een prima strategie om bijvoorbeeld toe te passen in het kader van het lopende programma Preventie met gezag.
Om te voorkomen dat jongeren in de criminaliteit terecht komen of hier verder in afglijden hebben de ministers voor Rechtsbescherming en van Justitie en Veiligheid destijds besloten om een preventieve aanpak in te zetten, bekend als het programma Preventie met Gezag (PmG): https://www.leefbaarenveilig.nl/rijksregelingen/preventie-met-gezag In de meest kwetsbare wijken in Nederland investeert het kabinet in het programma PmG. Het programma wil voorkomen dat kinderen en jongeren van 8 tot en met 27 jaar in aanraking komen met ondermijnende criminaliteit of daarin doorgroeien. In totaal doen 27 gemeenten mee aan PmG. Het programma ondersteunt daarnaast ook 20 kleinere gemeenten in Nederland. PmG maakt kinderen en jongeren weerbaarder tegen de verleidingen van criminaliteit. Tegelijkertijd biedt het programma een aantrekkelijker toekomstperspectief als alternatief voor een criminele carrière. Op naar bijgesloten ‘kennisparel’.
Bron
Keenan, Ciara, Jaimee S. Mallion, Jennifer Hanratty, Sophie Hedges, Lily Strange, Teresa Geraghty, Rebecca Watson, Lauren Murphy, Karen Allen, Parady Baptiste, Frances Lyons, Caroline Coady & Jenny Towers (May 2025). Problem-Oriented Policing: Toolkit technical report. London: Youth Endowment Fund, 125 pp. https://youthendowmentfund.org.uk/wp-content/uploads/2025/05/Problem-oriented-policing-Technical-Report-1.pdf
Summary
Problem-oriented policing (POP), also known as problem-solving policing, aims to create sustainable reductions in crime by tackling its root causes. It is not a single intervention, but a structured approach for developing tailored interventions to specific issues. POP strategies often focus on places with high rates of crime, but it can also be applied to people or crime types. It is usually delivered in partnership between the police and local authorities, schools, youth services, health services, and community organisations.
POP strategies are guided by the SARA model, which uses four steps to resolving crime problems:
Scanning
The first step involves identifying and describing the specific problem that is significantly impacting the local area or community. Scanning often draws from local crime data, police intelligence, and feedback from local communities. This step often involves crime hotspots mapping or crime analysis to identify places, people, or groups of people to focus interventions and resources on.
Analysis
Once a problem has been identified, the police and partner agencies examine its underlying causes. This could include community consultation and engagement to gain a better understanding of the problem, and to build relationships with the children, young people, and community members that may be involved or affected. Engagement activities may include neighbourhood meetings, presentations in schools and other youth settings, or community outreach work.
Response
The third step involves designing tailored responses, and may include:
- Environmental changes to improve feelings of safety in specific areas and to increase public use of spaces. This might include removing overgrown vegetation, installing CCTV, repairing damaged fences, doors and windows, improving lighting, and removing vandalism. These may also include community-led clean up events, seeking to involve the local community and create long-term commitment to maintaining the local environment.
- Positive activities for those at risk of involvement in violence and crime, such as community social events, sports, music, or arts programmes.
- Bespoke interventions tailored to specific individuals involved in offending. These intervention types can be complex and resource-intensive, such as focused deterrence that provides support and police intervention.
- Increased visibility of policing and hot spots police patrols.
Assessment
In the final step, the team evaluates the effectiveness of the response. The aim is to understand whether the activities had an impact and to modify or scale the response if needed.
The duration and intensity of interventions developed using the POP approach can vary significantly, from short-term targeted projects lasting a few weeks to long-term initiatives spanning several years.
The research estimates that POP, on average, may reduce violent crime by 24%. The review also found that POP is likely to have a moderate impact on crime. The research estimates that POP, on average, may reduce crime by 23%. POP achieves greater reductions in violence when it works with children and young people whose peer groups are involved in crime, or those at risk of criminal exploitation. The most effective interventions typically focus on social and emotional development, supporting mental health, and developing positive relationships. When POP focuses mainly on environmental changes such as CCTV or streetlighting, it tends to show weaker reductions in violence. These findings align with the evidence in the Toolkit on these approaches, demonstrating the importance of POP implementing interventions that are supported by evidence.
Effective POP interventions are grounded in robust analysis. Use crime data, mapping software, and skilled analysts to identify the most appropriate problems, people and locations to target, and how and when to target them. Avoid relying solely on officer perceptions or informal assessments, which can lead to less effective and less appropriate responses. POP should be flexible and responsive to local needs. What works in one area may not work in another, especially across urban, rural, or culturally distinct settings. Interventions should be designed for specific places, problems, or people, rather than rolled out as a universal or one-size-fits-all approach.
External Links
- College of Policing: Problem-Oriented Policing Guidelines
Comprehensive guidelines aimed at developing a consistent problem-solving culture across policing in England and Wales - College of Policing: SARA Model: A guide to using the SARA model
- Implementing and sustaining Problem-oriented Policing: A practical guide discussing the challenges and facilitators of implementing POP in police forces
Afsluitend
Inmiddels is op basis van vele studies duidelijk dat dit een bovengemiddelde effectieve politiestrategie is. Hoe beter de politie beleidsmatig de (oorzakelijke) factoren in relatie met criminaliteit kan identificeren, hoe minder criminaliteit er is. Belangrijke kenmerken zijn dan dat het gaat om een gerichte aanpak van (potentiële) daders, slachtoffers en plekken en pleegtijden. Verder is er sprake van een gericht beleid waarbij rekening wordt gehouden met de wensen en verwachtingen van inwoners en bedrijven. Ten slotte is een gedegen criminaliteitsanalyse een must. Het gaat daarbij om het bepalen van de aard en omvang van criminaliteit, een analyse van de oorzaken, mogelijke maatregelen en een analyse van de werkzaamheid hiervan.
Naar mijn mening biedt bijgesloten ‘kennisparel’ niet alleen ´food for thought´ voor de politie in Nederland, maar ook voor beleidsmakers en andere veiligheidspartners in Nederland. Juist met het oog op de zogenaamde wijkaanpak en het hierboven genoemde PmG programma in Nederland om criminaliteit en ondermijning / georganiseerde misdaad verder terug te dringen. Voor beleid, praktijk en wetenschap: lessen uit de toegepaste wetenschap om kennis van te nemen. Gezien de effectiviteit van de probleemgerichte politiezorg zeker de moeite waard hier in te investeren. Op deze manier zal het mogelijk blijken om Nederland (nog) veiliger te maken.
Ten slotte, naast de politiestrategie van POP bestaan er meer politiestrategieën die effectief blijken te zijn. Voor een overzicht van die kennis verwijs ik de geïnteresseerde lezers naar deze recente compilatie: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2025_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk Allemaal kennis voor beleid en (politie)praktijk.